Τρικαλινός, Ιωάννης

(Συρράκο Hπείρου 1888 – ;). Έλληνας γεωλόγος και μεταλλειολόγος. Σπούδασε φυσικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και στη διάρκεια της θητείας του ως βοηθός του Γεωλογικού και Παλαιοντολογικού Εργαστηρίου κατασκεύασε σειρά ανάγλυφων χαρτών με γεωλογική αποτύπωση του συγκροτήματος Σαντορίνης, της διώρυγας της Κορίνθου, των Μεθάνων, της Λαυρεωτικής κλπ. Το 1919 στάλθηκε ως υπότροφος στη Γερμανία για σπουδές στη φυσική γεωγραφία και χαρτογραφία και από εκεί στην Ισπανία, για να μελετήσει την τεκτονική των κελτιβηρικών οροσειρών. Το 1926 αναγορεύτηκε διδάκτορας στο πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν και στη συνέχεια σπούδασε μεταλλειολόγος μηχανικός στο Φράιμπουργκ. Ο Τ. διετέλεσε καθηγητής της φυσικής γεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας (1934-58) και το 1947 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, της οποίας χρημάτισε και πρόεδρος (1964). Διετέλεσε ακόμα μέλος της Γαλλικής και της Γερμανικής Γεωλογικής Εταιρείας, καθώς και άλλων επιστημονικών οργανώσεων του εξωτερικού. Έγραψε πολυάριθμες επιστημονικές μελέτες, οι σπουδαιότερες από τις οποίες ανακοινώθηκαν στην Ακαδημία Αθηνών ή δημοσιεύτηκαν στα Γεωλογικά χρονικά των ελληνικών χωρών. Μερικές από αυτές είναι: Περί της γενέσεως των θινών (1930), Επί της σειράς στρωμάτων και δομής της Αττικής (1936), Συμβολή εις την διερεύνησιν της τεκτονικής δομής των ασβεστολιθικών στρωμάτων της περιοχής του Λυκαβηττού (1948), Περί της ηλικίας των κρυσταλλοσχιστωδών πετρωμάτων της Ελλάδος (1950), Τεκτονική δομή και γένεσις των πετρελαιοφόρων κοιτασμάτων της Ηπείρου κ.ά.